Vandaag was het de laatste wedstrijd van de serie bekerwedstrijden. Thuis tegen Bunnik. Voor ons stond er niets meer op het spel, omdat alleen de bovenste ploeg door gaat naar de 2^e ronde. Ons doelsaldo was lang niet goed genoeg, waardoor 1^e in de poule worden al een onmogelijke opgave was.

Dus vandaag was het vooral lekker voetballen en een goede voorbereiding op de competitie, die volgende week van start gaat. Het was voor de coach wel puzzelen om genoeg jongens te hebben. Tijn de W. en Okke waren er niet bij, maar op het laatste moment kwamen daar Roemer en Menno ook nog bij. Hierdoor waren we ineens nog met 11 en hadden we geen wissels. Gelukkig was Simon (de broer van Jesper) bereid om bij te springen. Hiermee hadden we toch een wissel voorhanden. We begonnen goed aan de wedstrijd. Iedereen stond goed op zijn positie. We speelden vandaag voor het eerst in een 4-4-2  opstelling. Dat is dan toch weer even wennen. Waar moet ik lopen? Wie is mijn tegenstander? Dat ging eigenlijk heel goed. Echter na 10 minuten spelen werd een te zachte terugspeelbal op Jelle genadeloos afgestraft. Dus uit het niets stonden we ineens 0-1 achter. Dit was een domper en je merkte dat de jongens hiervan uit hun spel geraakt waren. We gingen slordiger passen en leden veel balverlies. Bunnik counterde slim en wist binnen 5 min 2x te scoren. Ook kreeg Bunnik veel corners waar we met verdedigen erg veel moeite mee hadden. Het lukte ons niet de bal goed voor het doel weg te krijgen en Bunnik had daarbij het geluk, dat de bal steeds voor de voeten van een speler neerplofte waardoor ze met een simpele intikker konden scoren. Dan sta je ineens 0-4 achter en denk je waar gaat dit eindigen. Maar in plaats van dat de koppies gingen hangen, ging er een tandje bij en werden we feller en wonnen we weer duels. Aan het einde van de 1^e helft kregen we mooie kansen. Rens kwam een paar keer 1 op 1 voor de keeper, maar het lukte niet om te scoren. Toch waren we op dat moment veel sterker en het was wachten op een doelpunt van ons. De rust kwam voor Bunnik dan ook als een zegen. In de rust hebben we een paar tactische afspraken met elkaar gemaakt. Simon kwam achterin als bewaker waardoor hun snelle spits geen kans zou krijgen en op het middenveld moest de bal meer naar elkaar gespeeld worden. Na de rust pakten we de draad heel goed op. We zetten Bunnik helemaal vast en kregen kans na kans. Uiteindelijk was Rens de keeper te snel af en met een mooi schot schoot hij de bal diagonaal in de verre hoek. Eindelijk de 1-4 was een feit. Dit gaf iedereen een vertrouwens-boost en de beuk ging erin. We speelden vol op de aanval en dit werd beloond. Na een prachtige aanval op het middenveld van Milan en Jesper ging de bal naar Roel. Die zag Stan vrijlopen op de rand van het doelgebied. Na de goede voorzet schoot Stan de bal met een droge knal tegen de touwen. 2-4 en we waren los! Zou het dan toch nog kunnen? Bunnik kreeg niet 1 kans meer. Echter door weer een slappe terugspeelbal kwamen we achterin in de problemen. Jelle deed nog een verwoede poging om de aanvaller te stoppen, maar deze omspeelde Jelle slim en wist te scoren. De hele 2^e helft had Bunnik nog geen kans gehad en dan ineens weten ze toch te scoren. Balen! Na de tegengoal knakte het moreel bij de jongens. De strijd om terug te komen in de wedstrijd had veel energie gekost en hierdoor waren we eigenlijk niet meer in staat een goede aanval op te zetten. Iedereen werkte keihard en een aantal waren helemaal kapot. Een paar minuten voor het einde werd het ook nog 2-6 doordat een speler van Bunnik heel slim onze buitenspelval wist te ontwijken. Conclusie: We hebben goed gespeeld en waren de betere ploeg. We hebben veel kansen gehad, maar te weinig gescoord. Volgende week in de competitie moet het gaan gebeuren. Dan gaan we gewoon winnen!